Średnie wymiary anatomiczne normalnie uformowanego penisa w stanie erekcji wahają się od 12, 5 do 16, 7 cm. Przy dobrej sprawności funkcjonalnej zdecydowana większość mężczyzn jest całkiem zadowolona z wielkości własnych genitaliów, nawet jeśli w spokojnym stanie są one małe lub ukryte pod fałdem tłuszczu łonowego. Jednocześnie około 80% mężczyzn nie miałoby nic przeciwko pewnemu powiększeniu własnych narządów płciowych, a u niektórych pacjentów niezadowolenie z wyglądu i wielkości własnych narządów płciowych może powodować ciężkie psychogenne zaburzenia erekcji (impotencja).
Pierwsze operacje zwiększające długość penisa wykonał w 1990 roku chiński chirurg Long Daochao, który opracował technikę wydłużania penisa. Następnie technika ta stała się powszechna na całym świecie i została uwzględniona na standardowej liście operacji chirurgów plastycznych. Możliwość wydłużenia penisa metodą chirurgiczną wynika z anatomicznych cech mocowania ciał jamistych do kości łonowych.
Ciała jamiste są z nimi połączone za pomocą więzadła zawieszeniowego, które określa kąt między prąciem a ścianą jamy brzusznej przy maksymalnym wzwodzie prącia i jest głównym przedmiotem interwencji w chirurgii powiększania prącia.
Wskazania do zwiększania rozmiaru penisa
Tradycyjna chirurgia plastyczna ujednoliciła wskazania i technikę operacyjną powiększania falloplastyki, dzięki czemu operacje te stają się rutyną nie tylko za granicą, ale także w wielu klinikach w naszym kraju i krajach WNP. Wyróżnia się następujące grupy wskazań do powiększania penisa:
- Wskazania medyczne (mikropenis, spodziectwo, choroba Peyroniego, ukryty penis itp. )
- Niedoczynność funkcjonalna rozmiaru penisa (długość penisa w stanie wzwodu jest mniejsza niż 10 cm, a obwód mniejszy niż 9 cm)
- Wskazania estetyczne (niezadowolenie mężczyzny z wielkości i kształtu swojego penisa)
Podstawowe metody powiększania rozmiaru penisa, zalety i wady
Aby zwiększyć długość penisa, uciekają się do typowej i najczęściej wykonywanej operacji - wycięcia więzadeł podwieszających i podwieszających prącia w połączeniu z przeszczepem skóry (plastik V-Y).
Aby zagęścić penisa, stosuje się różne techniki, które zwykle polegają na wszczepieniu dodatkowej tkanki pod skórę trzonu prącia. Obejmują one:
- różne materiały syntetyczne (silikon, biożel itp. )
- wolny autotłuszcz lub wolne płaty skórno-tłuszczowe izolowane od fałdów pośladkowych lub pachwinowych,
- płat tłuszczu lub mięśnia na nasadzie, odizolowany od przedniej ściany brzucha.
Jednak wszystkie te metody powiększania falloplastyki nie są pozbawione wad i towarzyszą im różne komplikacje:
- Wstrzyknięte materiały syntetyczne mogą ulec zakażeniu.
- Pacjentom często niepokoją szorstkie blizny pooperacyjne w okolicy zabiegowej.
- Możliwa jest martwica izolowanego trójkątnego płata skóry.
- Wszczepiony autologiczny tłuszcz pod skórą prącia z czasem ulega wchłonięciu (aż do 50-70% tego, co zostało pierwotnie wstrzyknięte), co prowadzi do powstania grudek i zlepków z wszczepionego tłuszczu.
- Wszczepienie płatów skórno-tłuszczowych może prowadzić do zmniejszenia długości prącia z powodu stwardnienia przeszczepu.
- Po ekstrakcji płatów skórno-tłuszczowych w miejscu przeszczepu pozostają rozległe blizny.
Endoskopowe powiększanie penisa
Szybki rozwój chirurgii endoskopowej przyczynia się do coraz częstszego wprowadzania mało traumatycznych metod endoskopowych w leczeniu różnych schorzeń. Przewaga interwencji endoskopowej w porównaniu z tradycyjną metodą otwartą nie budzi już wątpliwości. Jednocześnie ani w naszym kraju, ani za granicą technologia endoskopowa praktycznie nie jest stosowana do wykonywania falloplastyki augmentacyjnej.
Wiadomo, że do wykonywania operacji endoskopowych wykorzystują nie tylko w pełni optyczną metodę wykonania zabiegu (oględziny pola operacyjnego wyłącznie za pomocą układu optycznego), ale także metodę wideo wspomaganą, w której powiększenie optyczne łączy się z bezpośrednim wizualna kontrola pola operacyjnego.
Chirurgia wspomagana wideo różni się od standardowej chirurgii laparoskopowej czy endourologicznej tym, że nie wymaga wdmuchiwania gazów ani irygacji płynami do przestrzeni roboczej, ani też nie wymaga znieczulenia ogólnego. W znieczuleniu przewodowym do rany wprowadza się endoskop z powiększeniem optycznym, poprzez minimalny dostęp chirurgiczny, który zapewnia zbadanie całej głębokości rany i pozwala na wykonanie wymaganej objętości zabiegu.
Technika operacji
Technika chirurgiczna zależy od celu interwencji chirurgicznej - wydłużenia prącia, pogrubienia lub połączenia wydłużenia i pogrubienia. Ostateczną metodę powiększania penisa dobiera się po zbadaniu pacjenta i wspólnym omówieniu z nim możliwości leczenia, w zależności od cech anatomicznych budowy narządów płciowych i pragnień mężczyzny.
W celu wydłużenia wykonuje się poprzeczne nacięcie o długości 1, 5-2 cm nad kością łonową, w linii środkowej. Dzięki temu dostępowi, za pomocą zestawu narzędzi endoskopowych, dokonuje się etapowego rozwarstwiania więzadeł początkowo w kształcie procy, a następnie więzadła zawieszeniowego. Po wykonaniu tych czynności penis „wypycha się" do przodu o około 2, 5 – 3 cm. W przypadku wyraźnego odkładania się tłuszczu w okolicy łonowej, dla uzyskania większego efektu operacji, jednocześnie usuwa się część tkanki tłuszczowej.
Zagęszczanie odbywa się na różne sposoby:
- odizolowanie płatka tłuszczu od przedniej ściany brzucha na szypułce naczyniowej zasilającej i przesunięcie wolnego końca tego płatka pod skórę prącia.
- liposukcja (usunięcie tłuszczu) z okolicy nadłonowej, a następnie wszczepienie wolnego od skrzepów tłuszczu pod skórę trzonu prącia.
W przypadku pomyślnego przebiegu okresu pooperacyjnego, pacjent może zostać wypisany ze szpitala już po 1-2 dniach (w zależności od techniki wykonania operacji falloplastyki augmentacyjnej).
wyniki
Po zabiegu długość penisa w spoczynku zwiększa się zwykle o 2, 5 - 6 cm, a długość w stanie wzwodu o 1, 5 - 3 cm Zwiększenie obwodu prącia nie jest kryterium zaprogramowanym, ale musi spełniać wymogi proporcjonalności.
Aby utrwalić uzyskany efekt wydłużenia penisa, zaleca się, aby w kolejnych dniach po operacji rozpocząć stosowanie różnych urządzeń rozciągających, mających na celu ciągłe rozciąganie penisa w celu wzmocnienia efektu operacji.
Wniosek
Operacje falloplastyki powiększającej przy użyciu technik endoskopowych mają wiele pozytywnych aspektów:
- Znaczące zmniejszenie bólu pooperacyjnego
- Nie ma głównych powikłań tradycyjnej plastyki powiększającej (grube blizny pooperacyjne, zejście prącia do moszny itp. ).
- Niewielka blizna pooperacyjna zapewnia doskonały efekt kosmetyczny operacji.
- Skróceniu ulega długość pobytu w szpitalu, okres niezdolności do pracy i rehabilitacji pacjenta.